વૃધ્ધત્વ વૃધ્ધની નજરે
રહું હું યુવાન મનથી, ભલે વૃધ્ધ થાઉં શરીરે,એવું વર દેજે ઇશ, બુઢાપાનો ભાર ના લાગે લગીરે.
કુટુમ્બકબીલો, બાળગોપાળ, લીલી વાડી નિરખું નજરે,દુનિયાના વહેવારો સહુ નિભાવું હું હોંશે-હોંશે.
દોડી દોડી થાક્યો હું બેફામ, વિસામાની પળો ભાગે અતિ દૂર,ઝાંઝવાના જળ જેવી તૃશ્ણા હઠીલી, ના ભાગે લગીરે.
મનના ભાવો વિચિત્ર ભાસે, જરા વ્યાધિ પડ્યા પછવાડે,અંગો ઉપાંગો બળી ગયા સર્વે, ના કહેલુ મને વળી ભયંકર ભાસે.
શૈશવના સંસ્મરણો વાગોળી વાગોળી, ઉડું હું આકાશે,શું વીતાવ્યું એ બાળપણ, કેવા નિર્દોશ સખા સહુ સંગાથે.
વડલા ને વીંટળાઇ વડવાઇઓ, તેમ માયા, ભ્રમ ભયંકર ભાસે,અદ્વિતિય તમસ મહીં ભાસે એક ઉજાસતણું કિરણ નભાકાશે.
– બંસીભાઇ એમ. પટેલ 23/05
